Op outreach en de kerstviering

Olyotya?

Ik krijg dankzij de sneeuw in Nederland veel verzoekjes om 'wat zon op te sturen' of in ieder geval me bewust te zijn van mijn bevoorrechte positie...daarom zal ik jullie weer een beetje meenemen in de Afrikaanse wereld ;)

Mijn eerste woordjes Luganda beginnen te komen (Olyotya is hier de standaard openingsvraag en betekent iets in de richting van 'hoe gaat het?') Het heeft even geduurd voordat ik wist wat daar dan weer op te antwoorden, maar de basis is er ondertussen. Ook woorden die vaak in het ziekenhuis voorkomen begin ik ondertussen uit de gesprekken tussen arts en patient op te vangen, dat maakt de saaie anamneses al wat interessanter :p

Verder heb ik afgelopen week meegelopen in de ART-clinic (AntiRetroviral Therapy; ofwel de medicatie die je moet nemen als je HIV-positief bent). Op zich is er in deze clinic niet veel voor mij te doen; er wordt bij iedere patient even gekeken of hij zijn pillen braaf heeft genomen (door te tellen hoeveel er nog in het potje zitten...3 keer raden hoe makkelijk er gesjoemeld kan worden :p) en de patient die er nog teveel in het potje heeft, krijgt een fikse uitbrander van de arts. Vervolgens worden de pillen weer aangevuld en mag de patient naar huis. Maar, doordat de artsen ons blijven testen op onze algemene kennis, was het toch een vrij leerzame week. Ook mochten we op dinsdag mee op 'outreach': Er wordt dan met een overladen jeep naar de dependances van het ziekenhuis in de binnenlanden gereden, om daar vervolgens dezelfde werkzaamheden als pillen bijvullen te verrichten. Medisch gezien dus niet heel spannend (er ging deze keer ook geen arts mee, dus helaas geen aanvullende vragen), maar de tocht door de Ugandese landschappen was overweldigend! Het is heerlijk om hier over veldweggetjes te rijden, te zien hoe de mensen buiten de dorpjes/stadjes leven en alle flora en fauna te zien. Desiree en ik hebben uren naar buiten zitten staren en genoten (maar dat was ook omdat de overige 10 personen die meegingnen in het Luganda tegen elkaar aant schreeuwen waren, dus voor ons zat er niet veel anders op :p).

Woensdag zijn de broer van Desiree en zijn vriendin gekomen, waarmee we op donderdag na werktijd nog maar eens naar een weeshuis zijn geweest; voor hun heel indrukwekkend, ik ben ondertussen al wat meer afgestompt.

Vrijdag brak vervolgens voor heel Villa Maria Hospital de grote dag aan: Kerstviering! Voor de mensen hier betekent dat een aangename afwisseling, de nurses keken al weken naar de kerstmaaltijd uit en iedereen had optredens voorbereid.
De viering begon om 12 uur met een Heilige Mis, buiten in het stof, in het Luganda gesproken. Wij als Medical Students werden geacht achter de pastoor te gaan zitten, aangezien we speciale gasten waren. Na ongeveer anderhalf uur werd de mis afgerond en kwamen er enkele speeches van onder andere de baas van het ziekenhuis, een eregast en nog wat dames waarvan ik niet weet wat hun functie is :p De rest van de dag werd gevuld met optredens van Nurses, het uitwisselen van kadootjes en natuurlijk het diner. Waar ik erg van onder de indruk was, zijn de Ugandese dansen, waarbij vrouwen met rieten rokjes hun heupen bijna tot onder hun oksel vouwen :p Er was rijst in overvloed, de reeds bekende bananenprut, er waren zelfs aardappels en kip (maar deze zat natuurlijk nog aan de botjes, dus om niemand voor het hoofd te stoten heb ik maar gemompeld dat ik vegetarisch ben). 's Avonds was er dan een 'dance', ofwel op een stoffig veldje werd keihard Ugandese muziek opgezet en was er heus 'laserlight'. Zowel de vrouwen als de mannen wilden dolgraag met ons blanken dansen (de meeste mannen gelukkig nog redelijk terughoudend, maar de vrouwen leggen zonder schaamtegevoel hun handen op je billen en komen lekker tegen je aan staan :p).
Het was zeker een geslaagde dag, maar het blijft voor mij moeilijk om zoiets met kerst te associeren (30 graden, een brandende zon, en als kerstboom een ielige bananenplant).

Zaterdag is Desiree vertrokken om rond te reizen gedurende 10 dagen, dus het hele weekend heb ik niet meer gedaan dan geluierd, gezwommen en een wandeltocht door de omgeving gemaakt. Overmorgen komt Joost al, dus dan gaat ook voor mij het rondreizen beginnen.

Omdat ik dus tijdens kerst op reis ben, wil ik jullie allemaal al hele gezellige en sfeervolle kerstdagen toewensen, en voor de zekerheid ook alvast een gelukkig nieuwjaar!! Geniet ervan :)

Heel veel liefs,
Yvonne